Στις επόμενες σελίδες, θα δούμε αρκετά από τα ήθη και τα έθιμα, που υπήρχαν στο Πραστειό Κελλακίου στα παλαιότερα χρόνια. Σήμερα αρκετά από αυτά τα έθιμα δεν υπάρχουν.
Έθιμα των Χριστουγέννων
Τις μέρες πριν τα Χριστούγεννα, παρατηρείται μεγάλη δραστηριότητα των νοικοκυρών της κοινότητας, εν όψει της μεγάλης γιορτής των Χριστουγέννων.
Οι προετοιμασίες περιλαμβάνουν γενική καθαριότητα του σπιτιού, ξεσκονίσματα, γυαλίσματα, τακτοποίηση των επίπλων, ψήσιμο των παξιμαδιών στους φούρνους και ασπρόγιασμα των εσωτερικών και εξωτερικών τοίχων και περιτοιχισμάτων.
Τη μέρα των Χριστουγέννων, ο κόσμος πηγαίνει στην εκκλησία. Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας, μεταλαμβάνει των αχράντων μυστηρίων (πασκάζει, στην συνηθισμένη κυπριακή διάλεκτο) και όταν βγουν από την εκκλησία, ανταλλάσσουν ευχές και φιλιά.
Μετά όλοι πάνε στα σπίτια τους και κάθεται όλη η οικογένεια στο τραπέζι, για να φάνε γαλοπούλα με σούπα αυγολέμονη ή με τραχανά (παραδοσιακό φαγητό), μέσα σ’ ένα χαρούμενο, ευχάριστο, οικογενειακό περιβάλλον.
Μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι της κοινότητας, βοηθούσαν ο ένας τον άλλο για το σφάξιμο των χοίρων και την κατασκευή των διαφόρων τροφίμων, που έκαναν από τους χοίρους. Με το κρέας του χοίρου κατασκεύαζαν λούντζες, χοιρομέρι και λουκάνικα. Την κοιλιά την έκαναν «παστή» και το κεφάλι με τα πόδια «Ζαλατίνα». Τα υπόλοιπα τα έψηναν και τα φύλαγαν μέσα σε «κουμνιά» (πήλινα δοχεία), μαζί με το λίπος που έλιωνε με το ψήσιμο. Με αυτόν τον τρόπο είχαν απόθεμα φαγητού για αρκετό καιρό.
Έθιμα της Πρωτοχρονιάς
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, η νοικοκυρά θα ετοιμάσει την Βασιλόπιττα με το τυχερό νόμισμα, η οποία θα κοπεί το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς. Όποιος βρει στο κομμάτι του το νόμισμα, θα είναι ο τυχερός της νέας χρονιάς.
Την Πρωτοχρονιά, ο κόσμος θα πάει στην εκκλησία για να παρακολουθήσει τη θεία λειτουργία και μετά όταν τελειώσει και όλοι βγουν από την εκκλησία, θ’ ανταλλάξουν ευχές και φιλιά.
Φώτα
Την ημέρα των Φώτων, οι νοικοκυρές έφτιαχναν ξεροτίανα (λουκουμάδες), για να φάνε μαζί με τις οικογένειές τους. Ακολούθως έριχναν και στα δώματα (στέγες των σπιτιών), να φάνε οι καλικάτζαροι και να φύγουν. Μετά το τέλος της λειτουργίας, ο Ιερέας του χωριού γύριζε σ’ όλα τα σπίτια και ράντιζε με Αγίασμα (Καλάντιζε), συνοδευόμενος από ένα παιδί, που κρατούσε έναν κουβά με Αγίασμα. Παλαιότερα οι κάτοικοι έβαζαν μέσα στον κουβά, χρήματα σαν δώρο για τον Ιερέα.
|
